Fragment modułu dodatkowego pozwala dodać nową funkcjonalność do istniejącego modułu dodatkowego, który jest już zainstalowany. Fragmenty idealnie nadają się do dystrybucji takich funkcji, jak obsługa wersji językowych lub pakiety serwisowe, które zwykle są gotowe kilka miesięcy po udostępnieniu produktów. Innym częstym zastosowaniem fragmentów jest udostępnianie funkcji właściwych dla systemu operacyjnego lub systemu okienkowego.
Gdy platforma wykryje fragment i znajdzie jego macierzysty moduł dodatkowy, biblioteki, rozszerzenia i punkty rozszerzeń fragmentu zostaną "scalone" z ich odpowiednikami w macierzystym module dodatkowym.
O ile jednak mechanizm scalania jest dobry z punktu widzenia wykonawczego, programiści, pracując nad fragmentami, muszą je postrzegać jako osobne jednostki. Fragmenty są często tworzone przez różne zespoły, według różnych harmonogramów, czasami nawet w innych systemach operacyjnych niż oryginalny moduł dodatkowy.
Środowisko PDE zapewnia pełną obsługę tworzenia fragmentów. Fragmenty można traktować jako "ograniczone moduły dodatkowe". Mają one wszystkie możliwości zwykłych modułów dodatkowych, ale nie ma do nich zastosowania pojęcie cyklu życia. Fragmenty nie mają klasy najwyższego poziomu z metodami "startup" i "shutdown".