Πριν την ρύθμιση του X11 χρειάζονται οι ακόλουθες πληροφορίες για το σύστημα:
Προδιαγραφές της οθόνης
Chipset της κάρτας γραφικών
Μνήμη της κάρτας γραφικών
Οι προδιαγραφές της οθόνης χρησιμοποιούνται από το X11 για να ορισθεί η ανάλυση και ο ρυθμός ανανέωσης στο οποίο θα λειτουργήσει. Οι προδιαγραφές αυτές βρίσκονται συνήθως στην τεκμηρίωση που συνοδεύει την οθόνη ή στην ιστοσελίδα του κατασκευαστή. Χρειάζονται δύο σειρές αριθμών, ο οριζόντιος ρυθμός ανανέωσης και ο κατακόρυφος ρυθμός ανανέωσης.
Το chipset (ολοκληρωμένο κύκλωμα) της κάρτας γραφικών ορίζει ποίος οδηγός συσκευής θα χρησιμοποιηθεί από το X11 για την επικοινωνία με την κάρτα γραφικών. Για τα περισσότερα chipset, αυτό μπορεί να ανιχνευθεί αυτόματα, αλλά είναι χρήσιμο να το γνωρίζετε σε περίπτωση που δεν πετύχει η αυτόματη ανίχνευση.
Η μνήμη της κάρτας γραφικών καθορίζει την ανάλυση και το βάθος χρώματος στο οποίο μπορεί να δουλέψει το σύστημα. Αυτό είναι σημαντικό ώστε να γνωρίζει ο χρήστης τα όρια του συστήματος.
Από την έκδοση 7.3 και μετά, το Xorg μπορεί συχνά να λειτουργήσει χωρίς κανένα αρχείο ρυθμίσεων, γράφοντας απλώς στη γραμμή εντολών:
% startx
Αν αυτό δεν λειτουργήσει, ή αν η προεπιλεγμένη ρύθμιση δεν είναι αποδεκτή, θα πρέπει να ρυθμίσετε το X11 χειροκίνητα.
Σημείωση: Κάποια γραφικά περιβάλλοντα, όπως το GNOME το KDE ή το XFCE, διαθέτουν εργαλεία που επιτρέπουν στο χρήστη να ρυθμίσει με εύκολο τρόπο διάφορες παραμέτρους της οθόνης, όπως η ανάλυση. Αν η προεπιλεγμένη ρύθμιση δεν είναι αποδεκτή, και σκοπεύετε να εγκαταστήσετε κάποιο από αυτά τα περιβάλλοντα, μπορείτε να συνεχίσετε με την εγκατάσταση του, και να ολοκληρώσετε τις ρυθμίσεις σας χρησιμοποιώντας το κατάλληλο γραφικό εργαλείο.
Το πρώτο βήμα είναι η δημιουργία ενός αρχικού αρχείου ρυθμίσεων. Ως root, απλώς εκτελέστε:
# Xorg -configure
Αυτό θα δημιουργήσει ένα πρότυπο αρχείο ρυθμίσεων του X11 στον κατάλογο /root με το όνομα xorg.conf.new (είτε χρησιμοποιήσετε το su(1) είτε συνδεθείτε απευθείας, η μεταβλητή καταλόγου $HOME αλλάζει δείχνοντας τον κατάλογο του root). Το X11 θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει το υποσύστημα γραφικών του συστήματος και να δημιουργήσει ένα αρχείο ρυθμίσεων που θα φορτώνει τους σωστούς οδηγούς συσκευών για το υλικό που ανιχνεύθηκε στο σύστημα σας.
Το επόμενο βήμα είναι ο έλεγχος των υπάρχοντων ρυθμίσεων για να επιβεβαιώσετε ότι το Xorg λειτουργεί με το υποσύστημα γραφικών του συστήματος σας. Για να γίνει αυτό, πληκτρολογήστε:
# Xorg -config xorg.conf.new
Εάν εμφανιστεί ένα μαύρο και γκρι πλέγμα και ένας δείκτης ποντικιού με μορφή X, η ρύθμιση ήταν επιτυχής. Για να τερματίσετε τη δοκιμή, απλώς πιέστε Ctrl+Alt+Backspace ταυτόχρονα.
Σημείωση: Αν το ποντίκι δεν λειτουργεί, θα χρειαστεί να το ρυθμίσετε πριν συνεχίσετε. Δείτε το Τμήμα 2.10.10 στο κεφάλαιο εγκατάστασης του FreeBSD.
Έπειτα, προσαρμόστε το αρχείο ρυθμίσεων xorg.conf.new στις προτιμήσεις σας. Ανοίξτε το με έναν συντάκτη κειμένου όπως ο emacs(1) ή ο ee(1). Πρώτα, προσθέστε τις συχνότητες της οθόνης. Συνήθως αναφέρονται ως οριζόντιοι και κατακόρυφοι ρυθμοί συγχρονισμού. Αυτές οι τιμές τοποθετούνται στο αρχείο xorg.conf.new στο Section "Monitor":
Section "Monitor" Identifier "Monitor0" VendorName "Monitor Vendor" ModelName "Monitor Model" HorizSync 30-107 VertRefresh 48-120 EndSection
Οι μεταβλητές HorizSync και VertRefresh μπορεί να μην υπάρχουν στο αρχείο ρυθμίσεων. Αν δεν υπάρχουν, πρέπει να προστεθούν, με τον σωστό οριζόντιο ρυθμό συγχρονισμού μετά την λέξη HorizSync και τον κατακόρυφο ρυθμό συγχρονισμού μετά την λέξη VertRefresh. Στο παραπάνω παράδειγμα, προσθέσαμε τους αντίστοιχους ρυθμούς ανανέωσης της οθόνης μας.
Το X επιτρέπει τη χρήση των δυνατοτήτων DPMS (Energy Star) σε οθόνες που υποστηρίζουν την αντίστοιχη λειτουργία. Το πρόγραμμα xset(1) ελέγχει τους χρόνους και μπορεί να επιβάλλει τις καταστάσεις standby, suspend, ή off. Αν θέλετε να ενεργοποιήσετε τις δυνατότητες DPMS της οθόνης σας, πρέπει να προσθέσετε την ακόλουθη γραμμή στο Section monitor:
Option "DPMS"
Όσο το αρχείο ρυθμίσεων xorg.conf.new είναι ακόμα ανοικτό σε έναν συντάκτη κειμένου, επιλέξτε την ανάλυση και το βάθος χρωμάτων που επιθυμείτε. Αυτό καθορίζεται στο Section "Screen":
Section "Screen" Identifier "Screen0" Device "Card0" Monitor "Monitor0" DefaultDepth 24 SubSection "Display" Viewport 0 0 Depth 24 Modes "1024x768" EndSubSection EndSection
Η μεταβλητή DefaultDepth ορίζει το προεπιλεγμένο βάθος
χρώματος που θα χρησιμοποιηθεί. Μπορείτε να την παρακάμψετε με τον διακόπτη -depth
στη γραμμή εντολών του
Xorg(1). Η
επιλογή Modes ορίζει την ανάλυση με την οποία θα λειτουργεί η
οθόνη σε ένα συγκεκριμένο βάθος χρωμάτων. Προσέξτε ότι υποστηρίζονται μόνο κανονικές
καταστάσεις VESA, όπως ορίζονται από το υποσύστημα γραφικών του συστήματος. Στο παραπάνω
παράδειγμα, το καθορισμένο βάθος χρωμάτων είναι εικοσιτέσσερα bits ανά pixel. Σε αυτό το
βάθος χρωμάτων, η αποδεκτή ανάλυση είναι 1024Χ768 pixels.
Τέλος, αποθηκεύστε το αρχείο ρυθμίσεων και ελέγξτε το με την μέθοδο ελέγχου που εξηγήσαμε παραπάνω.
Σημείωση: Ένα από τα εργαλεία που μπορεί να σας βοηθήσουν κατά την διαδικασία επίλυσης προβλημάτων, είναι τα αρχεία X11 log, που περιέχουν πληροφορίες για κάθε συσκευή που επικοινωνεί με τον διακομιστή X11. Τα αρχεία Xorg log ονομάζονται με την μορφή /var/log/Xorg.0.log. Το ακριβές όνομα ενός log μπορεί να είναι Xorg.0.log έως Xorg.8.log και πάει λέγοντας.
Αν όλα είναι καλά, το αρχείο ρυθμίσεων πρέπει να τοποθετηθεί σε μια κοινή τοποθεσία ώστε να εντοπίζεται από το Xorg(1). Αυτή συνήθως είναι η /etc/X11/xorg.conf ή /usr/local/etc/X11/xorg.conf.
# cp xorg.conf.new /etc/X11/xorg.conf
Η διαδικασία ρύθμισης του X11 έχει τώρα ολοκληρωθεί Το Xorg μπορείτε να το ξεκινήσετε με το βοηθητικό πρόγραμμα startx(1). Ο διακομιστής X11 μπορεί επίσης να εκκινήσει με τη βοήθεια του xdm(1).
Σημείωση: Η διανομή X11, συνοδεύεται επίσης από ένα γραφικό εργαλείο ρυθμίσεων, το xorgcfg(1). Αυτό σας επιτρέπει να ορίζετε τις προτιμήσεις σας διαδραστικά επιλέγοντας κάθε φορά τους σωστούς οδηγούς και ρυθμίσεις. Το πρόγραμμα αυτό μπορεί να εκτελεστεί από την κονσόλα, πληκτρολογώντας την εντολή xorgcfg -textmode. Για περισσότερες λεπτομέρειες, δείτε την σελίδα manual xorgcfg(1).
Εναλλακτικά, υπάρχει επίσης ένα εργαλείο που ονομάζεται xorgconfig(1). Το πρόγραμμα αυτό είναι ένα εργαλείο κονσόλας, λιγότερο φιλικό προς τον χρήστη, αλλά μπορεί να πετύχει τις σωστές ρυθμίσεις, σε περιπτώσεις που άλλα εργαλεία δεν μπορούν.
Για να χρησιμοποιήσετε κάρτα βασισμένη στα Intel® i810 integrated chipsets, απαιτείται το agpgart, η διεπαφή προγραμματισμού των X11 για το AGP. Δείτε την σελίδα manual του προγράμματος οδήγησης agp(4) για περισσότερες πληροφορίες.
Mε αυτό τον τρόπο, η ρύθμιση του υλικού σας θα μπορεί να γίνει όπως και σε κάθε άλλη κάρτα γραφικών. Προσοχή, σε συστήματα χωρίς ενσωματωμένο τον οδηγό agp(4), ο οδηγός δεν θα φορτωθεί με την εντολή kldload(8). Ο οδηγός αυτός πρέπει να βρίσκεται στον πυρήνα κατά την εκκίνηση, είτε στατικά μεταγλωττισμένος, είτε με χρήση του /boot/loader.conf.
Αυτό το τμήμα προϋποθέτει μερικές γνώσεις εξειδικευμένων ρυθμίσεων. Αν οι προσπάθειες με τα συνήθη εργαλεία ρυθμίσεων δεν καταλήξουν σε μια ρύθμιση που να λειτουργεί, υπάρχουν αρκετές πληροφορίες στα αρχεία log που μπορούν να σας βοηθήσουν. Ωστόσο, είναι απαραίτητη η χρήση ενός συντάκτη κειμένου.
Οι τρέχουσες αναλύσεις widescreen (WSXGA, WSXGA+, WUXGA, WXGA, WXGA+, κ.α.) υποστηρίζουν formats και aspect ratios (αναλογίες) 16:10 και 16:9 που μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα. Παραδείγματα μερικών κοινών αναλύσεων για αναλογία 16:10 είναι τα:
2560x1600
1920x1200
1680x1050
1440x900
1280x800
Κάποια στιγμή, η ρύθμιση θα γίνεται πολύ απλά προσθέτοντας την ανάλυση ως ένα πιθανό Mode στο Section "Screen" όπως εδώ:
Section "Screen" Identifier "Screen0" Device "Card0" Monitor "Monitor0" DefaultDepth 24 SubSection "Display" Viewport 0 0 Depth 24 Modes "1680x1050" EndSubSection EndSection
Το Xorg είναι αρκετά έξυπνο ώστε να ανακτήσει τις πληροφορίες της ανάλυσης της widescreen οθόνης μέσω των πληροφοριών I2C/DDC, γνωρίζοντας έτσι τι μπορεί να χειριστεί η οθόνη όσο αφορά τις συχνότητες και τις αναλύσεις.
Αν αυτές οι ModeLines δεν υπάρχουν στους οδηγούς, μπορεί να χρειαστεί να τις δώσετε εσείς στο Xorg. Χρησιμοποιώντας το /var/log/Xorg.0.log μπορείτε να ανακτήσετε αρκετές πληροφορίες ώστε να δημιουργήσετε μόνοι σας ένα ModeLine που να λειτουργεί. Απλώς αναζητήστε πληροφορίες που θα μοιάζουν με αυτό:
(II) MGA(0): Supported additional Video Mode: (II) MGA(0): clock: 146.2 MHz Image Size: 433 x 271 mm (II) MGA(0): h_active: 1680 h_sync: 1784 h_sync_end 1960 h_blank_end 2240 h_border: 0 (II) MGA(0): v_active: 1050 v_sync: 1053 v_sync_end 1059 v_blanking: 1089 v_border: 0 (II) MGA(0): Ranges: V min: 48 V max: 85 Hz, H min: 30 H max: 94 kHz, PixClock max 170 MHz
Αυτές ονομάζονται πληροφορίες EDID. Η δημιουργία ενός ModeLine από αυτές, γίνεται βάζοντας απλώς τους αριθμούς στη σωστή σειρά:
ModeLine <name> <clock> <4 horiz. timings> <4 vert. timings>
Τελικά, το ModeLine στο Section "Monitor" στο παράδειγμα μας θα μοιάζει με αυτό:
Section "Monitor" Identifier "Monitor1" VendorName "Bigname" ModelName "BestModel" ModeLine "1680x1050" 146.2 1680 1784 1960 2240 1050 1053 1059 1089 Option "DPMS" EndSection
Τώρα που έχετε τελειώσει με αυτά τα απλά βήματα, το X θα πρέπει να λειτουργήσει στη νέα widescreen οθόνη σας.
Αυτό το κείμενο, και άλλα κείμενα, μπορεί να βρεθεί στο ftp://ftp.FreeBSD.org/pub/FreeBSD/doc/.
Για ερωτήσεις σχετικά με το FreeBSD, διαβάστε την τεκμηρίωση πριν να επικοινωνήσετε με την
<questions@FreeBSD.org>.
Για ερωτήσεις σχετικά με αυτή την τεκμηρίωση, στείλτε e-mail στην <doc@FreeBSD.org>.